Mleczne wojny: mamy "piersiowe" demonizują "butelkowe"

Podczas Światowego Tygodnia Karmienia Piersią postanowiłam się podzielić się z Wami tym co mnie
w temacie jego propagowania gryzie najbardziej. 

Karmienie piersią jest naturalnym sposobem żywienia noworodków i niemowląt. Jak dowiedziono - pokarm kobiecy ma unikalne właściwości - zawiera wszystko, co jest potrzebne, by dziecko rozwijało się prawidłowo w pierwszym okresie życia, a jego skład dostosowuje się do potrzeb rosnącego malucha. 

Jak to jest z tymi mlecznymi piersiami?

Po pierwsze trzeba sobie uświadomić, że pierś nie jest magazynem mleka, a jedynie jego "dostawcą" dla dziecka. Odruch ssania zawiadamia przysadkę mózgową kobiety o tym, że mleko w tej właśnie chwili powinno być produkowane, bo przy piersi jest mały głodomorek.

Dlatego nie myślcie sobie, że małe piersi nie wykarmią dziecka! Za wielkość biustu odpowiada tkanka tłuszczowa, która z produkcją mleka nie ma nic wspólnego. Z  funkcją wytwarzania mleka w czasie laktacji związana jest ilość tkanki gruczołowej oraz hormony. W płatach gruczołu piersiowego znajdują się gruczoły mleczne, gdzie mleko jest produkowane i z których przedostaje się przewodami mlecznymi do brodawki,
a zaraz potem do ust dziecka. Stymulowanie laktacji poprzez częste przystawianie dziecka do piersi jest najlepszą gwarancją wystarczającej ilości pokarmu. 

Żegnajcie oszukańcze mity, że rozmiar piersi jest zależny od ilości pokarmu! Kobiety o małych biustach nie martwcie się dziwnymi spojrzeniami w okolice dekoltu, po słowach: "karmię dziecko piersią" -  porównajcie to do sytuacji z butelką - łatwiej karmić dziecko małą i poręczną niż dużą i ciężką ;)

Mleka więc kobiecie nie zabraknie jeśli będzie przystawiać dziecko do piersi, które to poprzez ssanie będzie ją stymulować do produkcji mleka.

Ja karmiłam Maję 11 miesięcy. Przed urodzeniem byłam przekonana, że trochę wiedzy teoretycznej, moje dobre chęci i naturalny odruch ssania córki do tego wystarczą. Nie było jednak tak prosto, jakby się wydawać mogło. Początkowo nie szło nam najlepiej i gdy poprosiłam położną, która była na zmianie o pomoc (po tym jak zostałam po porodzie przewieziona na salę położniczą) to usłyszałam, że muszę sobie jakoś sama radzić
i próbować. Próbowałam więc karmić ją gdy tylko nie spała, ze łzami w oczach, z ambicjami, ale też z mizernym skutkiem. Na szczęście na wieczornej zmianie była przemiła położna, matka chrzestna mojej laktacji, Pani Grażynka, która nauczyła moją córkę prawidłowo układać język, tak by odruch ssania skutecznie uwalniał mleko. Dlatego tak ważne jest by w szpitalu był doradca laktacyjny, z którego pomocy może skorzystać każda potrzebująca tego mama, a zwłaszcza pierworódka. 

Przez pierwsze cztery miesiące karmiłam Maję wyłącznie piersią - w dzień i w nocy. Karmiłam na tzw. żądanie. Szło nam bardzo dobrze. Ja dbałam o to, by odżywiać się lekkostrawnie i byłam do dyspozycji, gdy tylko Maja spotkała "Małego Głoda". Przez chwilę pediatra podejrzewał u niej nietolerancję laktozy, dlatego też musiałam pierwszą fazę mleka odciągać laktatorem i dopiero po tym przystawiać ją do piersi na mleko II fazy. Było przy tym trochę zamieszania, ale nie zrażałam się. 

Dlaczego napisałam, że karmiłam wyłącznie piersią tylko przez pierwsze cztery miesiące? 

Maja bardzo mało przybierała na wadze, nie wiedzieć czemu, bo przecież jak tylko chciała, to ją karmiłam.
Oj nasłuchałam się, że mam mało wartościowe mleko, bo że mleka nie mam nikt się nie odważył mi wypomnieć. Nie było to dla mnie łatwe - jako mamy, która była nastawiona, że swoje dziecko wykarmi tak jak natura chciała. Przerażona faktem małego przyrostu wagi postanowiłam podać Majce mleko modyfikowane, nie rezygnując przy tym z karmienia piersią, tzw. metoda mieszana. Polega ona na tym, że karmisz dziecko piersią, a następnie robisz mm i dziecko sobie nim dojada. Ryzyko tej metody - dziecku łatwiej wypływa mleko z butelki i z piersi już ssać nie chce. Podziwiam takie mamy, których dzieci nie chcą ssać piersi, więc one odciągają mleko laktatorem i podają je butelką. A przecież można by pójść na łatwiznę i podawać tylko mleko modyfikowane.

Nam się na szczęście udało kontynuować karmienie metodą mieszaną do 11 miesiąca. Nie chciałam pozbawiać Mai cennych składników odżywczych zawartych w mleku mojej produkcji i choć miałam kilka momentów zwątpienia, m.in. zastoje pokarmu z wizytą w szpitalu, przez to, że ona już tak często tej piersi nie potrzebowała, to jestem z siebie dumna, że dałam radę, nawet jeśli moje mleko nie było podstawą żywienia,
a jedynie deserem.

Wracając do pierwszego zdania - czyli do tego co mnie najbardziej gryzie w propagowaniu karmienia piersią - chodzi o mieszanie mleka modyfikowanego z błotem, mówienie o nim jak o chemicznej mieszance zło niosącej, a o mamach, które podają je niemowlakom jak o egoistkach, które przekładają swoje potrzeby nad potrzebami dziecka. 

Kobietom, które są zdecydowane, że nie będą w ogóle karmić piersią, żadne argumenty obrzydzające mleko modyfikowane nie wyperswadują jego podawania. One mają swoje racje:

- nie chce im się wisieć nad dzieckiem godzinami;

- chcą się od dziecka uniezależnić;

- nie są w stanie dłużej odmawiać sobie picia alkoholu, czy palenia papierosów;

- boją się, że im się zniekształcą piersi 

Takich kobiet, nie rozumiem i nie utożsamiam się z ich sposobem myślenia.

Co mają jednak powiedzieć na temat mleka modyfikowanego kobiety, które nie mogą karmić piersią, bo np. są chore, mają anatomiczne wady, czy też dziecko od kilku miesięcy bardzo słabo przybiera na wadze. 

Jak my - mamy, pragnące dać dziecku to co najlepsze (czyli swoje mleko), ale zmuszone karmić dziecko mlekiem modyfikowanym - mamy się czuć gdy w internecie można wyczytać mnóstwo bzdur o mleku modyfikowanym: 

- można zostać zbluzganym przez mamy, które nigdy nie będą podawać swojemu dziecku "chemii", bo mm jest tylko inspirowane mlekiem mamy,

- można wyczytać na portalach, że tylko mamy karmiące piersią mogą zapewnić dziecku bliskość
i wyciszenie, a dzieci karmione butelką "mur beton" będą się czułe mniej kochane, 

- można się dowiedzieć, że dzieci, które są karmione mm na pewną będą chorowite i mało odporne. 

W telewizji zabronione jest puszczanie reklam mleka modyfikowanego etapu 1, a mamy karmiące piersią są oburzone jak otrzymają jego darmową próbkę. 

Co wg mam-wojowniczek, wielkich propagatorek karmienia piersią mają zrobić mamy, które mają takie zalecenie, by karmić/dokarmiać dziecko "chemiczną mieszanką"? 

Czy gdyby mm było szkodliwe, to byłoby na półkach sklepowych od wielu lat?

Czy jesteśmy w stanie stwierdzić, widząc człowieka na ulicy, czy był karmiony butelką czy piersią?

Warto przedstawiać pozytywy karmienia piersią, edukować jak to robić, ale nie straszyć trującymi właściwościami mm, nawet jeśli nie dosłownie, to podtekstami. 

Polecam rodzicom portal Siostry Ani, gdzie między innymi można poczytać dużo o karmieniu piersią, także
o mieszanej metodzie karmienia, bez zbędnego moralizatorstwa.

Kończąc- karmienie piersią wznosi się również na piedestały, ze względu na to, że zaspokaja potrzebę bezpieczeństwa, ciepła, bliskości, koi i dostarcza miłych wrażeń. Dziecko chce ssać kiedy jest głodne, zmęczone, znudzone, zdenerwowane. Dzięki temu odreagowuje stres całego dnia i zmniejsza poziom napięcia emocjonalnego.

Myślę, że mi i mojej córce udaje się uzyskać bliskość podczas karmienia - może nie taką jak podczas karmienia piersią, ale jednak bliskość. Dla chcącego nic trudnego! Nikt przecież nie powiedział, że wkłada się dziecku butelkę do ręki i róbta co chceta. Podczas karmienia butelką można spędzić z dzieckiem tą chwilę
w bliskim kontakcie, ciało do ciała i może nie jest to bezpośrednia droga do zaśnięcia, bo dziecko zje i już butelki nie chce... no ale właśnie - czy w karmieniu piersią o to chodzi, by dziecko się najadło, czy uspokoiło tak jakby miało smoczek w buzi?